kocica22

Dzisiejszy dzień nie był najgorszy chcociaż czekał mnie do przepisywania stos zaległych wykładów z przed tygodnia kiedy to byłam chora.Dużo się tego nnazbierało mi ,że to tylko tydzień,jak ja nie lubię tyle nadrabiać :(.Na domiar złego dziś na w-f ie wybiłam nagarstek lewy i prawy kciuk, trzeba mieć moje zdolności by wybić coś grając w siatke :(...

Tak po za tym chyba chodzę jakaś rozbita i rozkojarzona,bardzo tego nie lubię bo ciężko się skupić czasem na czym kolwiek.Żebym znała przyczynę tego łatwiej by mi było to zmienić...

Chyba czegoś nie rozumiem,wcześniej osoba TA mi zarzucała, wiecie pisałam o tym w notkach wcześniej,a dzisiaj niespodzianka,zaczęła rozmawiać ze mną zupełnie inaczej,nawet się pyta jak na studiach itp. Co się dzieję?może o czymś nie wiem,albo ktoś na tą osobę wsiadł i wziął moją stronę?nie waże,ale miło mi było gdy taka inna była dzisiaj :o)...może wkońcu się coś zmieni...

O tuż jedna mała rzecz poprawiła mi wczoraj humorek,mała ale za to jaka piekna kartka z miasta ,w którym jest mój Kotek. Tak bardzo mi pomogła,że dziś obudziłam się z dobrym humorem i uśmiechniętą buzią :o).Taka małą rzecz a cieszy... może to głupie,ale właśnie czasem mały drobiazg potrafi wszystko naprawić...

Na tym kończę notkę czas zjeść śniadanie i  maszerować na uczelnie :o),będę tam do 18-00 ale cóż tak trzeba ,może w kolejnym semestrze będzie lżej :oP

Wiem,że to powinno zmobilizować mnie do pokazania,na co mnie stać.Ale co zrobić kiedy już na to sił brak,kiedy wiesz,że ta osoba udaje,ze nie widzi tego co robisz,tylko żyje tym co było!Kiedy daje Ci do zrozumienia,że nic nie robisz,chociaż tak naprawdę nie jest.Ja naprawdę się staram,ale sił mam coraz mniej,coraz bardziej wszystko jest mi obojętne,a jedyne osoby dla których coś znaczę to moja mama i mój Kochany Tymek!! Dzieki nim czyba jeszcze nie zwarjowałam i pewnie dzięki tabletkom. Śmiałam się kiedy mi lekarz mówił,że moje ataki duszności to nerwy itp.A jak dał mi leki lekko przeciwdepresyjne to już owgóle wyśmiałam to.Ale teraz wiem co miał na myśli mówiąc,że przejmowanie się czymś nie musi być widoczne na zewnątrz,te objawy duszności i załamania,to skótek tego,że walczę z tym rpoblemem sama,bo kiedy potrzebuje kogoś by mnie po prostu wysłuchał ,takiej osoby raptownie nie ma :(

Nie rozumiem,jak można być tak zajadle pamiętliwym,i wypominać coś komuś przy każdej okazji. Jak można żyć tym co było i już minęło i nie widzieć,że ta osoba się stara. Nie rozumiem,jak można dać do zrozumienia,że dana osoba jest nie potrzebna i nie widzieć tego co jest teraz.To takie przykre,że aż słó brak,ja już nie mam sił by udowadniać,że skończę studia i że jestem coś warta,jak narazie wierzą w to wszyscy tylko jedna osoba jest nie ugięta i twierdzi,że ja już nic nie osiągnę i że bardziej zawieść się nie mogła. Ja tylko zawaliłam jedne studia to wszystko,czy to taki ciężki grzech :(((?Przecierz znowu studiuję...